Hoi Hoi!

Het is alweer een tijdje geleden dat wij wat van ons hebben laten horen. We zitten alweer 9 dagen in Vietnam! Onze laatste blog was vorige week dinsdag dus vanaf daar zullen wij jullie nog eventjes onze avonturen vertellen. (we zullen het kort proberen te houden haha).

Vorige week woensdag landde we om 2 uur met het vliegtuig in de hoofdstad van Vietnam: Hanoi! We hadden rekening gehouden met koud weer maar dat viel gelukkig erg mee. Vanaf het vliegveld een uurtje met de bus naar het centrum van Hanoi waar ons de hoeveelheid scooters meteen al opviel. Het verkeer is hier een en al chaos! Er zijn geen regels en je rijd maar gewoon hoe je rijden wilt. Tegen het verkeer in, de verkeerde kant bij rotondes langs. Hier kijken de mensen nergens meer raar van op. Eenmaal aangekomen bij ons hostel checkten we in, hebben bij een restaurantje nog een Europese maaltijd kunnen krijgen en zijn gaan slapen.

De volgende dag was de lucht erg grijs en deed de stad een beetje somber aan. Opzoek naar een normaal ontbijtje bleek nog een hele opgave. Uiteindelijk bij een koffie tentje beland waar we goed uitzicht hadden op een druk kruispunt. We hebben hier wel een uur gezeten en ons verbaasd over het verkeer. Van scooters die helemaal vol bepakt waren, monniken achterop scooters, mensen die kriskras het drukke kruispunt over lopen. Alleen in Hanoi heb je al 4 miljoen scooters ! We verbaasden ons echt dat het allemaal goed ging en hebben tot nu toe ook nog geen een ongeluk zien gebeuren! We liepen rond in een bekend park met een enorme vijver. Dit is een plek waar veel Vietnamezen elkaar ontmoeten en eventjes het drukke verkeer ontvluchten. Daarna zijn we naar een gevangenis geweest die vroeger toen het hier oorlog was in gebruik was. Het vrouwen museum mochten we ook niet missen. En als klap op de vuurpijl zijn we naar een theater gegaan. Hier werd een water poppen show gegeven. Als je Hanoi bezoekt mag je dit ook zeker niet missen werd ons verteld. Nadat we een uur lang hadden geluisterd naar Aziatisch gezang en houten poppen die in water een verhaal uitbeelden, was de voorstelling voorbij. Het was op zich leuk om een keertje te hebben gezien, maar toch wel beetje aparte humor hebben ze hier.. Eind van de middag nog de halve marathon afgelegd om bij treinstation te komen omdat we tickets wouden hebben voor de volgende dag. Het was een drukke, chaotische dag dus die avond waren we blij dat we op bed lagen.

Vandaag was Julia jarig. 21 jaar! Bijzonder om een keertje zover van Nederland vandaan jarig te zijn. Deze dag lieten we het drukke Hanoi voor wat het was en gingen we verder reizen. Onze trein ging al om 6 uur dus we moesten vroeg uit bed. Het was nog een hele klus om een taxi te vinden maar uiteindelijk zaten we toch om 6 uur in de trein richting Hai Phong. Het was ons plan om hier een nachtje te verblijven en daarna door te reizen naar het bekende Halong Bay. Eenmaal aangekomen in Hay Phong, na 2 uurtjes in de trein, kwam ons de eerste regen, na 6 weken te hebben gereisd, begroeten. Daar hadden we geen rekening mee gehouden dus voor ons beiden was het duidelijk dat we hier niet gingen blijven. We kwamen op het idee om naar het eiland Cat Ba te gaan. Een taxi stopte ineens voor onze neus en kwam met de mededeling dat de boot alleen maar om 9 uur 's ochtends en 4 uur 's middags zou vertrekken. We hadden nog 15 minuten om naar de haven te rijden en een kaartje te kopen. Het ging allemaal erg snel en we hadden kaartjes gekocht en renden naar de boot, die helaas al was vertrokken. Ineens kijkt Vera op haar ticket en ziet dat het kaartje geen 250000 maar 180000 dong (munteenheid Vietnam) kostte. De boot was toch al vertrokken dus Vera is terug gelopen om de vrouw te confronteren met deze niet gewenste situatie. De vrouw had een heel zeur verhaal dat de boot op zaterdag en zondag duurder was en toen was ook de boot ineens op vrijdag duurder voor buitenlanders. Wij hebben dit verhaal nagevraagd aan een man en die vertelde dat het niet klopte. Tweede keer al dat we (bijna) werden opgelicht. Vanaf toen wisten we dat we erg moeten oppassen met de Vietnamezen. Wij gingen opnieuw kaartjes kopen bij een aardige man die zei dat we eerst nog even 5 minuten in een bus naar een ander stuk haven werden gebracht. Helaas. De busreis duurde weer langer dan een half uur en we lieten het maar over ons heen komen aangezien, niemand ons kon vertellen wat nou precies de bedoeling was. Nadat we 20 minuten op een boot hadden gezeten kwamen we aan op Cat Ba eiland. Als je op de route kaart kijkt, kun je zien waar het ligt. Na 3 kwartier nog wéér in een bus, waren we dan eindelijk in het centrum. We kregen een warm onthaal van een jongeman die een hotel daar runt. Voor €8 kregen we een mooie, grote tweepersoonskamer toegewezen waar we uiteindelijk 3 nachten hebben geslapen. Het personeel was erg vriendelijk en hebben ons er al heel vaak ingetuind met hun grapjes!! De rest van de dag hebben we lekker gegeten en 1,5 uur in een spa gezeten. Het was toch erg koud buiten en wij hadden een feestje te vieren dus we vonden wel dat we dit verdiend hadden!:)

Zaterdag hebben we de meeste actieve dag gehad van onze reis denken wij. We wilden nog een keer graag mee doen aan een trekking dus we hadden ons ingeschreven en werden die ochtend om 8 uur opgehaald. Op zich was het perfect weer voor een trekking, rond de 20 graden. Met 30-35 graden is zo'n trekking echt niet te doen! De gids vertelde ons heel enthousiast dat we in totaal 15 kilometer gingen lopen en 5 bergen gingen 'beklimmen'. Slik, dat is best wel heftig!! De eerste 10 km hebben we helaas geen mooi uitzicht gezien op de berg alleen maar struiken, bomen en rotsen. De laatste 5 km was het allermooist. Prachtige bergen, groene rijstvelden en fantastisch blauw water kwamen we tegen! Na de 10 km kregen we lekker eten en zaten we lekker te lunchen in een nationaal park met heel erg mooi uitzicht. Toen hadden we echt zo iets van ja dit is echt de reden waarom we zijn gaan reizen! Genieten van al het moois op deze aarde en je vaste ritme aan de kant leggen en maar zien waar je elke keer weer beland. Pure vrijheid toch?! Aan het einde van de tocht werden we nog beloond met een leuke boottocht door de Halong Bay. Jammer genoeg was het best wel mistig en kon je het blauwe water niet goed zien maar, het was alsnog erg mooi om te zien. Halong Bay is 1 van de 7 wereldwonderen. Must have om te zien dus!

Zondag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar het noorden van het eiland gereden. Daar hebben we even genoten van het mooie uitzicht over Halong Bay en zijn na een poosje weer weggegaan omdat het behoorlijk fris was. We waren ongeveer weer 1 kilometer onderweg en ineens denkt Vera waar heb ik mijn sleutel gelaten van de scooter. Dit was namelijk een bijzondere scooter om te starten. Je startte de scooter en daarna moest het sleuteltje er weer uit. Waarschijnlijk had Vera daar niet aan gedacht en is het sleuteltje op de grond gevallen. Julia reed terug om te zoeken en Vera was in de buurt van de scooter aan het zoeken. Ineens roept een man van 400 meter naar Vera en Julia reed erachter aan. Vera had geen idee wat die man wilde en het bleek dat hij haar sleutel had gevonden en wilde hij er (natuurlijk) geld voor vragen. Hij vroeg 100000 dong, omgerekend €4. Vera zei dat tienduizend wel goed was en vroeg ook waar de sleutel dan was. De man laat hem zien en hoe brutaal misschien ook Vera trekt hem uit zijn handen aangezien ze hem misschien niet terug krijgt. Die man begon te trekken aan haar handen en Vera deed hetzelfde. Achteraf lachen natuurlijk maar op dat moment niet! Vera had een sneetje gekregen door de sleutel en deed expres zielig zodat de man misschien niet meer geld wilde hebben. Er kwam een voorbijganger langs en Vera liet de man stoppen zodat hij misschien met die boze meneer kon praten. Vera wilde de man geld geven en vroeg of hij op afstand wilde blijven anders zou hij misschien wel alles afpakken. En ineens draaide het humeur van de man om en hoefde hij geen geld en gaf Vera zelfs een hand. Erg bijzonder verhaal maar we weten nu zeker, de mensen uit Vietnam zullen nooit onze vrienden worden! De rest van de dag hebben we niet veel gedaan en de volgende dag hadden we gepland om weer terug te gaan naar Hai Phong. Die dag was erg lang en bijzonder haha!

We moesten weer terug naar het vaste land. Dus we gingen met de bus weer naar de boot toe en eenmaal aangekomen op het vaste land nog poos in een bus gezeten. We hadden nog geen duidelijk plan waar we heen wouden. Uiteindelijk tot besluit gekomen om 3 uur met de bus richting het zuiden te gaan, naar Ninh Binh. Toen we eenmaal in een bus zaten moesten we van bus wisselen na 30minuten. Maar niemand die ons vertelde hoelaat deze bus zou vertrekken. Dus na een half uur in een stilstaande bus te hebben gewacht gingen we. Wat we toen nog niet wisten was dat dit een barre rit ging worden van 4,5 uur waarbij de buschauffeur om de 10 seconden de toeter gebruikte. Het was een vrij kleine bus en die werd om het uur voller gepropt. Op een gegeven moment zaten we helemaal ingebouwd met allemaal dozen naast ons! De films die werden afgespeeld werden we niet bepaald vrolijk van. Een en al moord en gruwel. (1 zelfs 2 keer achter elkaar). Nadat we ongeveer 3 uur in de bus zaten was het inmiddels al donker geworden, het regende en de bus had felle rode en groene lampen die steeds flikkerden. Op een gegeven moment begon Julia met nog wat anderen in de bus te gillen. Tsja wat wil je ook als de buschauffeur een vrachtwagen aan het inhalen is en je ziet een andere vrachtwagen recht op je afkomen.. Gelukkig ging het echt op het nippertje goed. Nadat we deze rit overleefd hadden werden we met een ander busje naar een klein plaatsje naast Ninh Binh gebracht, Tam Coc. Dit dorpje is ook wel bekend als het Halong Bay, alleen dan op vaste land.

Dinsdag hebben we eens lekker uitgeslapen en een route uitgestippeld van wat we allemaal nog in Vietnam willen gaan zien. Het was wederom toch geen mooi weer.. Dus voordat we het wisten was de dag alweer voorbij. Het is toch wel veel geregel en uitzoeken als je op reis bent!

De volgende dag gingen we een scooter huren en wouden de omgeving gaan verkennen. Na een poosje te hebben rondgereden kwamen we bij een plaats met honderden bootjes van bamboe en vrouwen. Hierbij kon je een boottocht doen van zo'n 3 uur. We twijfelden dus besloten om eerst wat te gaan eten. Maar intussen begon het steeds mistiger te worden en zagen de bergen nauwelijks meer. Dus we besloten om terug te gaan met onze scooter en niet de boottocht te maken. Achteraf hoorden we van mensen dat het toch wel echt heel mooi was dus we baalden wel een beetje. Op een gegeven moment waren we ook nog verdwaald en wisten niet meer waar ons dorpje was. Gelukkig waren er mensen zo vriendelijk om ons te helpen en zelfs mee te rijden. We wisten dat er 8 kilometer bij ons dorpje vandaan een grote supermarkt was dus wouden nog wat boodschapjes inslaan. We zouden die avond namelijk met een nachtbus vertrekken richting het zuiden. Maar de weg richting de supermarkt was erg druk en de vrachtwagen vlogen ons, al toeterend om de oren. En tot overmaat van ramp begon het op de terugweg ook nog te regenen. Niet echt prettig dus.. Na nog een poos te hebben gechilld bij het hostel werden we om kwart over 8 's Avonds opgehaald door een bus. Het was een grote bus met plek voor ongeveer 44 mensen. De reis zou al met al 10 à 11 uur duren. Het was opzich vrij comfortabel je had een soort bed/stoel. Na een halfuurtje stopten we even voor mensen die wat eten wouden en daarna reden we 5 uur lang door, zonder te stoppen en dat met geen toilet aan boord.. Toen stopten we langs de kant van de weg eventjes maar er was geen toilet of iets dus je moest daar maar in de berm gaan zitten haha. Vera heeft de 10 uur durende rit zo'n beetje non stop geslapen en Julia helaas maar 2,5 uurtjes. En ja, dan duurt zo'n busrit toch behoorlijk lang.bOm 7 uur in de ochtend kwamen we aan op onze bestemming, Hue !

Toen was het alweer donderdag. Wij waren meteen vrolijk doordat de zon scheen en hebben eerst maar een lekker ontbeten met een bananen pannenkoek en een schaaltje met fruit. Daarna zijn we gelopen naar ons hotel en hebben eerst fijn gedoucht. Wij hadden zoiets van de zon schijnt en het strand is dichtbij, dus Lets go to the beach! We konden een scooter van het hotel huren en Julia durfde wel over de drukke wegen te rijden en Vera zat achterop om mee te helpen met kijken. Na een poosje rijden kwamen we eindelijk aan bij een strand wat zonder al het afval ongetwijfeld een mooi, wit strand was geweest. Helaas gingen de wolken ook niet meer weg dus hebben we even gezeten in een hutje met wat beschutting tegen de wind. Het was geen mooi weer maar..... We hebben eindelijk na 6,5 week reizen strand gezien! Nadat we terug gereden waren gingen we de stad verder verkennen op de scooter en hebben rond 12 uur lekker geluncht. Daar hadden we internet om te bekijken wat we de rest van de middag gingen ondernemen. Al snel kwamen we erachter dat er niet heel veel te doen is. Eerst gingen we een oud gebouwtje bekijken wat ons niet zoveel zei en zijn daarna naar de verboden stad gereden. Deze stad is sinds een paar jaar geopend voor toeristen. Vroeger woonde de keizer er met zijn familie. Het was inmiddels aan het regen en gelukkig hadden we allebei zo'n mooie regen poncho gekregen van het restaurant waar we gegeten hadden. Na 1,5 uur hadden we het wel gezien en leek alles ook op elkaar dus zijn we weggegaan. Ondanks hebben we heel wat lol gehad samen! We zijn terug gereden naar het hotel waar we 1,5 uur hebben geslapen. Nadat we 1,5 dag geen bed hadden gezien was het erg fijn om even bij te komen. Die avond hebben we nog lekker gegeten en hebben we alvast wat plannen gemaakt voor Singapore en Maleisië, de volgende 2 landen!:)

Vanochtend zijn we om 9 uur naar het treinstation gegaan waar we om 10 voor 10 de trein hebben gepakt naar Da Nang. Het was 2,5 uur reizen en ondertussen zagen we ongelofelijke, mooie natuur. We verveelden ons dus niet:) In Da Nang gingen we niet verblijven dus hebben we met een Nederlands stel een taxi gedeeld naar Hoi An, wat nog ongeveer 45 minuten rijden was. Dit was de eerste keer in 6,5 weken tijd dat het reizen zo voorspoedig verliep! Af en toe wat geluk mag ook wel he hahah. Op internet staat dat Hoi An 1 van de leukste steden is van Vietnam waar een relaxte sfeer is. De bedoeling is dat wij, als liefhebbers van chillen, hier een paar dagen zullen blijven. We zagen ieder geval al genoeg leuke winkeltjes en restaurants dus dat gaat helemaal goed komen hier!

Om jullie een wat beter beeld te geven van Aziaten hebben wij vanochtend in de trein een mooie top tien gemaakt. Namelijk; kenmerken van een Aziaat.

1 selfies maken!

2 sokken in slippers

3 mondkapjes

4 helm in hun hand/hoofd

5 boeren, rochelen en spugen

6 smakken

7 lange nagels vrouwen zowel mannen, iehlll

8 heel hard schreeuwen

9 mannen die lange haren aan de kin hebben hangen

10 geen schaamte kennen.

Bij deze weer ons verhaal. Wij zullen proberen om jullie de volgende keer niet weer zo lang te laten wachten!;)

Liefs uit Hoi An!